master's visual create project
          เมื่อได้กิน, when we eaten

แนวความคิด / Concept

------------------

ตะกอนเล็กจากช่วงเวลาที่กำลังค้นหาพื้นที่การมีอยู่ของจิตใจ ในช่วงที่ลอยเคว้งจากความไม่แน่นอนและผลกระทบหลากหลายด้านจากสถานการณ์ปัจจุบัน การตกตะกอนใช้เวลายาวนานด้วยการออกไปสัมผัสกับกลิ่นดิน กลิ่นภูเขา กลิ่นลม กลิ่นพื้นที่ใหม่ และกลับมาสู่การห้วนคำนึงถึงกลิ่นพื้นที่เดิม พื้นที่บ้านได้เป็นพื้นที่ให้สำรวจความเป็นไปรอบตัวที่หลงลืมด้วยความปกติ เมื่อวัยเติบใหญ่ไม่สามารถยืนหยัดท่ามกลางแรงลม ทั้งหนักและเบาได้เท่ากับผู้ที่เกิดก่อน จึงได้เริ่มสำรวจว่าสิ่งใดหรือวิธีการใดที่ผู้เกิดก่อนพยายามจะทะนุถนอมวัยเติบใหญ่ให้คงอยู่บนความไม่แน่นอนของโลกใบนี้ คล้อยเกี่ยวด้วยข้าวต้มมัดที่อุปมาอุปไมยด้วยความห่วงใยและการรู้จักระยะเวลาก่อนการสุกงอมของชีวิต คาบเกี่ยวไปถึงการสำรวจสิ่งที่เจือจางวิถีชีวิตเดิมของผู้เกิดก่อน ด้วยสายตาของผู้ที่เติบใหญ่ในยุคเทคโนโลยี ความยุ่งเหยิง ความวาบไวของเวลา ผ่านความเนิบช้าที่จะได้รู้จักการเฝ้ามอง โอบอุ้ม เรียนรู้ชิ้นส่วนแตกหัก และกอบเก็บขึ้นมาด้วยการประสานรอยแผลให้งดงามและมีชีวิตอยู่ต่อไป

​

ความอดทนต่อความไม่แน่นอน ด้วยช่องว่างระหว่างวัยกับสภาวะจิตใจ – ผู้เกิดก่อนและฉัน ที่กำลังเติบใหญ่ท่ามกลางความไม่แน่นอน และฉัน ที่ลอยเคว้งคว้างไม่รู้ทิศทาง และฉัน ที่ถูกโอบอุ้มอีกครั้งด้วยเส้นตอก ใบตอง ความเหนียวของข้าวที่ยึดแน่นกับกล้วย จากฝีมือของผู้เกิดก่อน อย่างไรที่ช่องว่างของวัยเกิดช่องว่างของความเข้าใจในความแปรเปลี่ยน อย่างไรที่จะยืนอยู่ในพื้นที่ของความไม่แน่นอน อย่างไรที่หน่อจะเติบใหญ่ใต้ร่มเงาของต้นกล้วย อย่างไรที่ผลกล้วยจะถูกปรุงและถูกผลาญให้มนุษย์คนหนึ่งได้เติบใหญ่ ผ่านผลงานศิลปะที่พยายามสะท้อนต่อการคำนึง การห้วนคืน การยืนหยัด ของช่วงเวลา คราววัย และห้วงนึกในปัจจุบัน